Strijdbare dag van internationale solidariteit in Antwerpen

Het was een opmerkelijke bijeenkomst in Antwerpen: jong en oud, mensen van diverse afkomsten, verschillende politieke stromingen, … samen verenigd voor een infodag over internationale solidariteit. De dag was georganiseerd door Blokbuster en Steunpunt Antifascisme en werd bijgewoond door een 70-tal mensen. Een van de sprekers, de van Kasjmir afkomstige activist Mohamed Ishaq Khan, moest verstek geven. Zijn vader is in het ziekenhuis opgenomen en dus trok Mohamed zodra hij kon naar Pakistan.

Niranjan begon als eerste spreker en zei dat een internationalistische aanpak vertrekt van lokale organisatie. Door samen in onze leefomgeving in te gaan tegen onderdrukking en besparingen, zullen we betrouwbare bondgenoten vinden die ons ook kunnen steunen rond thema’s in de landen waarvan wij komen. De oorlogsmisdaden in Sri Lanka werden genegeerd door de internationale instellingen. Zes jaar na het einde van de oorlog blijft de situatie vreselijk. Verdeeldheid wordt gebruikt om te vermijden dat de onderdrukten samen zouden ingaan tegen de onderdrukkers, verenigd zijn we een kracht die niet te stoppen is en die een ander systeem kan vestigen waarin er geen plaats is voor oorlog en tekorten.

Andleeb Haider had het over vrouwenrechten in Azië en hoe verschillende reactionaire regeringen en stromingen telkens weer ingaan tegen de rechten van vrouwen. Van het kolonialisme tot reactionaire groepen vandaag, telkens weer wordt tegen de meerderheid van de bevolking ingegaan. Conservatieve interpretaties van religies richten veel schacde aan onder vrouwen, dit geldt overigens voor alle godsdiensten. Van het verbod op onderwijs onder de Taliban in Afghanistan tot het feit dat vrouwen in Saoedi-Arabië geen eigen paspoort hebben of de positie van vrouwen in India (hindoeïstisch) of de Filippijnen (christelijk), overal worden vrouwen voorgesteld als bron van kwaad. “Politiek is slechts een weerspiegeling van de economische realiteit,” stelde Andleeb. “De kapitalistische productiewijze is het centrale probleem, elk streven naar menselijke gelijkheid botst ermee.”

Orhan is een Koerdische activist. Met de escalatie van de oorlog in Syrië, nu ook met Britse bombardementen, dreigt de situatie in het Midden-Oosten verder te verslechteren. De Koerdische strijd in het noorden van Syrië, rond Kobani en het kanton Rojava, vormt een lichtpunt een regio die door de duisternis van Islamitische Staat en oorlog wordt gedomineerd. Nu al zijn er meer dan twee miljoen Syrische vluchtelingen in Turkije, het probleem dreigt enkel groter te worden. Veel mensen die uit Syrië wegtrekken, willen teruggaan. Ook de vader van het Koerdische jongetje Aylan dat op het strand van Turkije aanspoelde, trok terug naar Kobani. Het Koerdische verzet tegen Islamitische Staat kon alvast op veel enthousiasme onder de aanwezigen rekenen.

De laatste spreker was Filip van ABVV Horval in Antwerpen. Hij ging in op het asociale beleid in ons land. De besparingen treffen onze levensstandaard en zorgen ervoor dat problemen van armoede steeds meer toenemen. Werkenden worden tegen elkaar opgezet, de financiële problemen van veel mensen maken dit gemakkelijker mogelijk. Vandaag is vakantiegeld of een eindejaarspremie voor velen geen extraatje meer, maar een noodzakelijk onderdeel van het loon om rond te komen. Sommigen zouden tot 70 uur per week en zonder vakantie moeten werken om toch maar rond te komen. Tegen dit beleid zal verdere strijd nodig zijn.

Een activist van Berberse afkomst in de zaal nam tenslotte het woord. Dit was ook symbolisch van belang in een stad waar de burgemeester zich eerder dit jaar neerbuigend uitliet over de Berberse gemeenschap. Rachid vroeg wat de Belgische rechterzijde onder integratie verstaat: werk en diensten toegankelijk maken voor iedereen, of de bevolking van migrantenafkomst onderdrukken en stigmatiseren? Hij wees er nog op dat de Marokkaanse geheime diensten extra ruimte kregen voor operaties in België, terwijl het regime in Marokko dictatoriaal is.

Vanuit de zaal waren er heel wat vragen en volgde discussie, ook informeel. Daarbij werd onder meer opgeroepen naar een actie tegen Pegida in Antwerpen op 9 januari. Deze belangrijke aanvulling – de strijd tegen racistische krachten bij ons is belangrijk om tot meer solidariteit te komen – werd goed onthaald door de aanwezigen. Velen zeiden achteraf dat dit naar meer smaakt. Activisten van diverse achtergronden vonden elkaar in een gezamenlijke strijd tegen racisme, oorlog en besparingen. Wordt dus ongetwijfeld vervolgd.