Tijdens de zomer van 1874 lanceerde het U.S. leger een campagne om de Comanche, Kiowa, Zuidelijke Cheyenne en de Arapaho indianen van de zuidelijke vlakten te verdrijven en hen in de reservaten te dwingen. Deze campagne was totaal anders dan de vorige pogingen om het gebied indianenvrij te maken voor de blanke trek naar het westen.

De Red River War betekende meteen het einde van de manier van leven van de stammen van de Zuidelijke vlakten .

En het luidde meteen een nieuw hoofdstuk in de niet zo frisse geschiedenis van Texas.

Blanke kolonisten die naar het Westen trokken kwamen steeds in conflict met nomadische stammen die al eeuwenlang leefden van de bizonjacht.

Om de kolonisten te beschermen bouwde het leger een serie van forten.

Door het uitbreken van de burgeroorlog was het leger genoodzaakt weg te trekken van de grenzen met het westen.

De indianen profiteerden daarvan om de zuidelijke vlakten terug onder controle te krijgen.

Daarop kwam de regering onmiddellijk in actie

In 1867 werd een overeenkomst opgesteld dat de naam kreeg “Medicine Lodge Treaty” waarin stond dat men:

..."twee reservaten zou klaarmaken in het indiaans gebied, een voor de Comanche en de Kiowa en een voor de zuidelijke Cheyenne en Arapaho.

...dat de overheid zou zorgen voor voedsel, kledij en andere benodigdheden, inbegrepen geweren en munitie voor de jacht .

... dat de goederen éénmaal per jaar geleverd zouden worden en dit dertig jaar lang.

...dat de indianen zouden toegelaten worden om van de jacht ten zuiden van de Arkansas Rivier te leven zolang er bizons zouden zijn.”

In ruil daarvoor moesten de indianen ophouden met hun aanvallen op blanke inwijkelingen.

Tien Chiefs ondertekende het verdrag en vele stamleden verhuisden vrijwillig naar de reservaten.

Blanke bizonjagers negeerden de termen van het verdrag en vestigden zich op het gebied dat men aan de indianen beloofd had.

De grote zuidelijke bizonkudde, het levensbloed van de indianen werd door de blanke bizonjagers in vier jaar tijd volledig uitgeroeid (1874 tot 1878)

De bizonjagers slachtten de dieren bij duizenden, verzonden de huiden naar het oosten van het land en lieten de kadavers rotten op de vlakten.

De overheid wist dat het verdrag geschonden werd, maar ondernam niets .

Integendeel, de bizonslachting werd nog aangemoedigd.

De verdwijning van de bizons had tot gevolg dat de stammen zienderogen verarmden en zo werden zij noodgedwongen, afhankelijk van de voorraden die ze ééns per jaar van het leger kregen.

De beloften van de Amerikaanse regering waren holle beloften.

Het voedsel was onvoldoende en van slechte kwaliteit, terwijl de reservaatbeperkingen het leven van de indianen, die generaties lang gewend waren om over de grote vlakten te zwerven en te jagen, onmogelijk maakten.

Tegen het einde van de lente in 1874, begonnen de indianen in opstand te komen.

Hun levensomstandigheden werden alsmaar slechter en vele van de indianen die nog in de reservaten zaten trokken weg en sloten zich aan bij de groepen die reeds vroeger terug naar de Texaanse vlakten gingen.

Onder de indianen gingen stemmen op om zich te verzetten tegen de verdrukkers en hen van hun land te verdrijven.

In de vroege ochtend van 27 juni 1874 overvielen 300 indianen, onder leiding van Isatai en Quanah Parker de Adobe Walls Post .

De indianen wilden de blanken bij verrassing overmeesteren.
Alhoewel de 28 bizonjagers sterk in de minderheid waren, waren zij wel goed bewapend met ‘ lange afstand’ geweren en moesten de indianen zich terugtrekken.

Na de mislukking van de Adobe Walls Post, verspreiden vele indianen zich over de vlakten van Texas om nog eenmaal de oude manier van leven te beleven.

Meer en meer begon het duidelijk te worden dat de kans om te leven zoals ze het altijd gedaan hadden steeds maar kleiner werd.

Hun verdrukking gaf hen tegelijkertijd moed om zich te verzetten tegen de steeds meer oprukkende blanken.

Toen ze beseften dat de bizons, hun belangrijkste bron om te overleven van de vlakte verdwenen,konden ze niets anders doen dan terugvechten.

De reactie van het US leger op de aanval van de Adobe Walls post was, om het plan om met de stammen op de zuidelijke vlakte voor eens en voor altijd komaf te maken, onmiddellijk uit te voeren.

Het hoofddoel van dit plan in1874 was om alle indianen uit het Texasgebied te verdrijven en het hele gebied open te stellen voor Anglo-Amerikaanse kolonisten.

Generaal Philip Sheridan had immers verkondigd :

“ als we de indianen weg willen, moeten we de bizons uitroeien.

Ze kunnen niet zonder bizons leven .......

........De enige goede indiaan die ik gekend heb was een dode indiaan”.

Voor deze actie werden 5 colonnes uitgezonden naar het Texas niemandsland en specifiek naar de zijrivieren van de Red River waar men de indianen dacht te vinden.

De strategie had tot doel om het gebied te omcirkelen en alle “openingen langs waar de indianen zouden kunnen ontsnappen" te sluiten.

Kolonel E. Miles trok zuidwaarts vanuit Fort Dodge.

Luitenant Colonel J.W.Davidson marcheerde westwaarts vanuit Fort Sill

Luitentant Colonel George P.Buell trok noordwaarts vanuit fort Griffing.

Kolonel Ranald S. Mackenzie kwam noordwaarts vanuit Fort Concho

En Majoor William R. Price marcheerde oostwaarts over het niemandsland van Fort Union.

De opdracht was om voortdurend, zonder ophouden aan te vallen tot een volledige overwinning behaald werd op de indianen.

Tijdens deze oorlog zijn er meer dan 20 gevechten geweest tussen het leger en de zuidelijke indianen .

Het goed uitgeruste leger bleef de indianen doden of op de vlucht jagen tot zij niet meer konden vechten of vluchten.

De Red River War eindigde officieel in Juni 1875 toen Quanah Parker en zijn groep Quahadi Comanches naar Fort Sil gingen om zich over te geven.

De indianen waren verslagen , de bizons weg en nooit zouden zij nog vrij over de prairie kunnen zwerven.