*HERDENKING WERELDOORLOG 1914 – 1918
DOORGEDREVEN HYPOCRISIE!
Door Alice Holemans – De NAIS Gazet, www.denaisgazet.be
4 jaar lang worden we met de herdenking”feesten” geconfronteerd.
Koningen, prinsen, presidenten en ministers flanerend tussen de nep- klaprozen de dappere, dode helden bezingend.
De jongens en mannen die zich opgeofferd hebben voor hun en onze “Vrijheid.”
Wat een verlakkerij!
De mannen die als kanonnenvoer naar het slagveld gedreven werden om op vreemde bodem te liggen rotten in het slijk kunnen niet meer praten.
Maar de weinige overlevenden kunnen dat wel!
En laat ons die even aan het woord:
(Bron: Onze man aan het lichtfront door Serge Simonart- Humo)
Charles Kuentz, 107 jaar oud:
“Oorlog is gelegaliseerde moord en waanzin. Waarom zou ik in een ander land moeten schieten op een man die ik niet ken en wiens taal ik niet spreek?
We deden het allemaal in onze broek. Toon mij een man die beweert dat hij in de loopgraven niet doodsbang was, en ik toon je een leugenaar. En toon mij twee politici, dan geef ik hen elk een revolver dan kunnen ze het onder elkaar uitvechten in plaats van miljoenen onschuldige jongens de dood in te sturen.”
Harry Patch, veteraan WOI:
“ De doden van de vorige oorlog worden misbruikt om de volgende te rechtvaardigen”
Einde citaat.
En zo horen we het eens “uit de eerste hand”!
In het artikel van Serge Simonart vinden wij nog een fragment dat tot nadenken stemt.
“ Het strand is nu een zee van blanke gezichten, maar wie een probleem heeft met gekleurde gezichten, kan er misschien eens bij stilstaan dat Nieuwpoort indertijd ook werd verdedigd en bevrijd door de koloniale Franse soldaten: Zoeaven, Spahi’s, tirailleurs en chasseurs d’Afrique. Gevangengenomen Noord- Afrikaanse Zoeaven werden door de Duitsers als menselijk schild gebruikt.”
Einde citaat
Kan iemand ons vertellen waar een monument voor de opgeofferde koloniale slaven zich bevindt? Daar zullen wij dan een bloemetje gaan neerleggen en zeggen: “sorry”!
En dan, na 25 jaar brak de waanzin opnieuw los!
Na oorlog II werd het geweer gebroken en kreten : “Nooit meer oorlog!” werden gehoord, luid en duidelijk!
Maar wat is een mensengeheugen kort.
Waar zijn de idealen van het pacifisme gebleven.?
Eventjes geen tijd voor, want we zijn druk bezig met oorlogstuig , moordende machines en alweer, ‘dappere’ soldaten naar landen te sturen in solidariteit met de oorlogsstokers van deze eeuw!