Geen NSV-betoging dit jaar! Blokbuster reageert tevreden: aangehouden mobilisatie werkt!

De afgelopen jaren verzamelden antifascisten begin maart telkens in een studentenstad (afwisselend Gent, Leuven en Antwerpen) om te protesteren tegen een haatmars van extreemrechtse studenten. De officieuze studentenclub van het Vlaams Belang, de Nationalistische Studentenvereniging, had het daardoor moeilijk om te verbreden en zichzelf respectabel voor te doen. Na 25 jaar ziet het er naar uit dat er dit jaar geen NSV-betoging zal zijn. Dat vinden we een uitstekende zaak!

Vorig jaar was de opkomst voor de NSV-betoging naar een absoluut dieptepunt gezakt: nog geen 100 aanwezigen in het nochtans traditionele bastion Antwerpen. Het Vlaams Belang voelde de bui al eerder hangen en aarzelde niet om evengoed vriendschappelijke banden te onderhouden met andere extreemrechtse studentenclubs. Denk maar aan het KVHV van de Gentse studentenvertegenwoordiger Van Langenhove die onlangs op Ter Zake zijn transfobie tentoon kwam spreiden. Diezelfde Van Langenhove gaf in 2015 al vormingen aan de Vlaams Belang Jongeren.

Maar meer nog dan de concurrentie onder extreemrechts zorgde de aangehouden consequente tegenmobilisatie ervoor dat er nu een einde lijkt te komen aan de jaarlijkse extreemrechtse haatmars in een studentenstad. Niet dat het gevaar geweken is natuurlijk. We zullen acties en campagnes blijven organiseren.

25 jaar consequente tegenacties

De doorbraak van het Vlaams Blok op zwarte zondag 1991 leidde tot een groei van extreemrechts, ook onder jongeren. Tegelijk was er een tegenreactie met een sterke antiracistische beweging. Er waren grote acties in Brussel, maar vooral ook tientallen kleine lokale acties georganiseerd door jongeren en werkenden. Blokbuster was een instrument voor die jongeren en werkenden om zich in het verzet tegen racisme en extreemrechts te organiseren en om de discussie over politieke antwoorden te voeren.

In deze context was er een heropleving van de Nationalistische Studentenvereniging, de kweekvijver van het Vlaams Blok (zie dit artikel over de achtergrond van NSV: https://blokbuster.be/?p=7350)

 Er kwamen vanaf 1992 jaarlijkse betogingen met telkens ook een tegenbetoging. Er was doorheen de jaren heel wat discussie over de vorm van de tegenacties. Wij hebben daarbij steeds gepleit voor een strijdbare betoging met een duidelijk politiek profiel. De verdeeldheid van extreemrechts beantwoord je niet met een moraliserend vingertje, maar met een sociaal programma van jobs, huisvesting en openbare diensten. Dat programma wordt het best verdedigd met een strijdbare optocht die er bovendien voor zorgt dat extreemrechts geen vrije baan in een studentenstad krijgt.

Sommigen meenden dat de anti-NSV betoging beter een directe confrontatie aanging met extreemrechts. Wij hebben er steeds op gewezen dat directe actie een massale betrokkenheid vereist, anders dreig je jezelf te beperken tot een kat-en-muisspel met de politie. Daarmee overtuig je misschien jezelf, maar niet de bredere lagen die wel nodig zijn om tot een geslaagde directe actie te komen. Met een mobilisatie van 10.000 kan je een extreemrechtse optocht van enkele honderden aanwezigen volledig afblokken. Dat is waartoe de syndicalisten van de voormalige Boelwerf opriepen toen het Vlaams Blok in 1997 een 1 mei-optocht in Temse aankondigde. Die optocht van het Vlaams Blok is niet doorgegaan…

Anderen dachten dat de tegenbetoging politiek zo breed mogelijk moest zijn, zodat het ook aanvaardbaar was voor delen van het establishment. Politieke eisen moesten afgezwakt worden tot nietszeggende algemeenheden en ook de actievorm moest afgezwakt worden, liefst beperkt tot een feest. Wij hebben zeker geen probleem met feesten, maar om een duidelijke politieke boodschap naar voor te brengen is een betoging geschikter. Dat is bovendien een nuttiger instrument om wekenlang met studenten in discussie te gaan, hen te overtuigen van de noodzaak van verzet tegen extreemrechts en hen te vragen om daar zelf een engagement in te nemen. Een betoging politiseert, een feest werkt in deze context veelal depolitiserend.

Nog anderen stelden dat het beter was om geen tegenbetogingen te houden omdat zo de aandacht op extreemrechts zou gevestigd worden. Als extreemrechts het gedaan krijgt om ongehinderd op straat te komen, dan gaat het een stap verder en is straatgeweld niet ver weg. De groei van extreemrechts begin jaren 1990 leidde tot