Solidariteitsmars in Leuven overtroeft extreemrechtse haat

Door Blokbuster http://blokbuster.be/nl/?p=8440

 

In het voetbal wordt over een hattrick gesproken als een speler drie keer scoort in eenzelfde wedstrijd. Het antifascistisch verzet tegen pogingen van extreemrechts om een boodschap en praktijk van haat en geweld op straat te brengen, heeft de voorbije maand een hattrick gescoord. Voor de derde keer op rij waren de antiracisten met veel meer dan wat extreemrechts op straat kon krijgen. Daarmee is het gevaar natuurlijk niet geweken, maar een stevige solidariteitsbeweging is wel een stap in goede richting. Eerder werd in Gent (21 februari) en Zeebrugge (6 maart) betoogd, gisteren was Leuven aan de beurt.

Gisteren leek Leuven een belegerde stad. Wellicht vroegen velen zich af of het terreurniveau plots en erg lokaal naar niveau 4 opgetrokken was. Een parkeerverbod in tal van straten, verschillende delen van de stad die afgezet waren, een indrukwekkende politiemacht, een politiehelikopter, … zetten de toon. Meteen was er een ‘framing’ van het protest als een clash tussen extreemrechts en ‘extreemlinks’. De realiteit zag er anders uit. Terwijl zowat 100 tot 150 extreemrechtse militanten hun boodschap van haat op straat brachten – met overigens regelmatig boegeroep door omstaanders – trok een diverse, levendige en strijdbare solidariteitsbetoging door een ander stuk van de stad. Rellen waren er niet, wat overigens de mediawaarde van de acties nooit ten goede komt (maar de mediakritiek laten we voor andere gelegenheden).

Waarom was het belangrijk om op straat te komen? Omdat we de straten niet aan extreemrechts mogen overlaten. Hun pogingen om zich te versterken kunnen leiden tot een groter zelfvertrouwen en bijhorende acties. Wat dit betekent, zagen we al in verschillende buurlanden. Het aantal gewelddaden tegen vluchtelingencentra in Duitsland nam sterk toe. In het Franse Calais deden extreemrechtse geweldenaars zich voor als politie-agenten om vluchtelingen fysiek aan te vallen. Terzijde: in Antwerpen waren er blijkbaar extreemrechtse geweldenaars die zich niet als agent hoefden voor te doen toen ze vluchtelingen fysiek aanvielen en chanteerde, ze waren het namelijk al. Dergelijk geweld zullen we niet stoppen door er enkel over te klagen, mobilisaties op straat maken het voor extreemrechts moeilijker om zich te organiseren en dragen bij tot het isoleren van hun boodschap van haat.

Extreemrechts voelt zich gesterkt door de context. Het feit dat ook de gevestigde partijen de verantwoordelijkheid voor de crisis naar vluchtelingen doorschuiven, speelt daar een rol in. De gevestigde partijen doen dit bij gebrek aan sociale antwoorden op de sociale problemen. Problemen als oorlog, armoede, tekorten op vlak van werk of huisvesting, … worden versterkt door het huidige beleid. Voor onze noden en behoeften zijn er geen middelen, maar om oorlog te voeren in Syrië wel. Daarmee zal de Belgische regering mee verantwoordelijk worden voor de drie oorlogen die het grootste aantal vluchtelingen opleveren: Afghanistan, Irak en Syrië. Er worden zelfs plannen gemaakt om tot 9 miljard euro in oorlog te investeren, onder meer voor de aankoop van F35-gevechtsvliegtuigen. Neen, het zijn niet de vluchtelingen die onze welvaart ondermijnen. Daar zorgt de rechtse regering voor, onder meer met het besparingsbeleid dat onze levensstandaard keldert om steeds nieuwe en grotere cadeaus aan de grote bedrijven te kunnen uitdelen.

Tegenover de dreiging van extreemrechts is eengemaakte mobilisatie en solidariteit nodig. De betoging in Leuven bood daar een mooie aanzet tot. De opkomst lag boven de verwachtingen en er was een gemengd publiek met niet alleen jongeren maar ook iets oudere betogers. Er was in een positieve sfeer samengewerkt door onder meer Comac, Solidarity for All, Blokbuster en ALS, … Op de betoging zagen we ook Steunpunt Antifascisme en een groepje Koerdische activisten. Enkele syndicalisten namen traditiegetrouw de ordedienst mee in handen. Aan het eindpunt werd een open micro gehouden zodat iedereen kon spreken.

Deze mobilisatie was belangrijk om duidelijk te maken dat de boodschap van solidariteit een breder gehoor vindt dan de dit jaar wel erg kleine groep extreemrechtse betogers. We kunnen hierop verder bouwen. Extreemrechts heeft al een volgende actie aangekondigd, op 16 april in Lommel. Blokbuster wil nagaan of het mogelijk is om ook daar een solidariteitsactie tegenover te zetten. En natuurlijk blijft er de algemene context van het besparingsbeleid en de oorlogszuchtige koers van deze regering. De betoging van 24 april tegen de aankoop van gevechtsvliegtuigen en tegen deelname aan de oorlog in Syrië, wint aan belang.

Doorheen deze acties kunnen we onze krachten versterken en discussies aangaan over alternatieven op dit systeem in crisis dat steeds meer sociale problemen oplevert. De polarisatie van extreemrechts tegen vluchtelingen is uiteraard geen oplossing, het maakt de problemen groter en vormt een obstakel voor onze strijd voor een betere toekomst voor iedereen. Dat is een strijd waarin we op de kracht van ons aantal moeten rekenen en dus elke vorm van verdeeldheid als kiespijn kunnen missen. Wat is dan wel een alternatief? Een samenleving waarin niemand nog moet vluchten omdat oorlog, armoede en ellende naar de prullenmand van de geschiedenis verwezen zijn. Het potentieel voor zo’n samenleving is aanwezig, de middelen zijn er. Maar de 1% rijksten zullen die niet vrijwillig onder de democratische controle en het beheer van de gemeenschap plaatsen, we zullen ervoor moeten strijden en ons daartoe organiseren. Acties tegen extreemrechts en de opbouw van solidariteit zijn voor ons onderdeel van een strijd voor een socialistische samenleving.

Fotoreportage vanop de Leuvense solidariteitsmars

Link naar fotoreportage: http://blokbuster.be/nl/?p=8455