Solidariteitsmars in Leuven overtroeft extreemrechtse haat

Door Blokbuster http://blokbuster.be/nl/?p=8440

In het voetbal wordt over een hattrick gesproken als een speler drie keer scoort in eenzelfde wedstrijd. Het antifascistisch verzet tegen pogingen van extreemrechts om een boodschap en praktijk van haat en geweld op straat te brengen, heeft de voorbije maand een hattrick gescoord. Voor de derde keer op rij waren de antiracisten met veel meer dan wat extreemrechts op straat kon krijgen. Daarmee is het gevaar natuurlijk niet geweken, maar een stevige solidariteitsbeweging is wel een stap in goede richting. Eerder werd in Gent (21 februari) en Zeebrugge (6 maart) betoogd, gisteren was Leuven aan de beurt.

Gisteren leek Leuven een belegerde stad. Wellicht vroegen velen zich af of het terreurniveau plots en erg lokaal naar niveau 4 opgetrokken was. Een parkeerverbod in tal van straten, verschillende delen van de stad die afgezet waren, een indrukwekkende politiemacht, een politiehelikopter, … zetten de toon. Meteen was er een ‘framing’ van het protest als een clash tussen extreemrechts en ‘extreemlinks’. De realiteit zag er anders uit. Terwijl zowat 100 tot 150 extreemrechtse militanten hun boodschap van haat op straat brachten – met overigens regelmatig boegeroep door omstaanders – trok een diverse, levendige en strijdbare solidariteitsbetoging door een ander stuk van de stad. Rellen waren er niet, wat overigens de mediawaarde van de acties nooit ten goede komt (maar de mediakritiek laten we voor andere gelegenheden).

Waarom was het belangrijk om op straat te komen? Omdat we de straten niet aan extreemrechts mogen overlaten. Hun pogingen om zich te versterken kunnen leiden tot een groter zelfvertrouwen en bijhorende acties. Wat dit betekent, zagen we al in verschillende buurlanden. Het aantal gewelddaden tegen vluchtelingencentra in Duitsland nam sterk toe. In het Franse Calais deden extreemrechtse geweldenaars zich voor als politie-agenten om vluchtelingen fysiek aan te vallen. Terzijde: in Antwerpen waren er blijkbaar extreemrechtse geweldenaars die zich niet als agent hoefden voor te doen toen ze vluchtelingen fysiek aanvielen en chanteerde, ze waren het namelijk al. Dergelijk geweld zullen we niet stoppen door er enkel over te klagen, mobilisaties op straat maken het voor extreemrechts moeilijker om zich te organiseren en dragen bij tot het isoleren van hun boodschap van haat.

Extreemrechts voelt zich gesterkt door de context. Het feit dat ook de gevestigde partijen de verantwoordelijkheid voor de crisis naar vluchtelingen doorschuiven, speelt daar een rol in. De gevestigde partijen doen dit bij gebrek aan sociale antwoorden op de sociale problemen. Problemen als oorlog, armoede, tekorten op vlak van werk of huisvesting, … worden versterkt door het huidige beleid. Voor onze noden en behoeften zijn er geen middelen, maar om oorlog te voeren in Syrië wel. Daarmee zal de Belgische regering mee verantwoordelijk worden voor de drie oorlogen die het grootste aantal vluchtelingen opleveren: Afghanistan, Irak en Syrië. Er worden zelfs plannen gemaakt om tot 9 miljard euro in oorlog te investeren, onder meer voor de aankoop van F35-gevechtsvliegtuigen. Neen, het zijn niet de vluchtelingen die onze welvaart ondermijnen. Daar zorgt de rechtse regering voor, onder meer met het besparingsbeleid dat onze levensstandaard keldert om steeds nieuwe en grotere cadeaus aan de grote bedrijven te kunnen uitdelen.

Tegenover de dreiging van extreemrechts is eengemaakte mobilisatie en solidariteit nodig. De betoging in Leuven bood daar een mooie aanzet tot. De opkomst lag boven de verwachtingen en er was een gemengd publiek met niet alleen jongeren maar ook iets oudere betogers. Er was in een positieve sfeer samengewerkt door onder meer Comac, Solidarity for All, Blokbuster en ALS, … Op de betoging zagen we ook Steunpunt Antifascisme en een groepje Koerdische activisten. Enkele syndicalisten namen traditiegetrouw de ordedienst mee i