De Burgerrechten beweging en de American Indian Movement hebben dit alvast gemeen: zij overleefden de pogingen van COINTELPRO en andere geheime operaties van de VS regering om hen uit te roeien. Zij overleefden de pogingen van de media om hen in diskrediet te brengen.

 De VS regering en zijn media probeerden deze bewegingen in de grond te boren door de focus te richten op tekortkomingen van enkele personen in die bewegingen.

Maar de golf van bewegingen blijft doorgaan, zoals een op hol geslagen trein, niet door de trein zelf, of zijn bestuurder, maar door de grote snelheid, de grote kracht van de bewegingsgolf zelf.

Het was de beweging, de dwingende beweging voorwaarts aan de kant van recht, de kant van rechtvaardigheid. Dat maakte van hen een macht, ongeacht wie de leider was, en zelfs zonder leider.

Toen in 1960’s de Freedom Riders hun bussen in Mississippi rondreden wisten ze dat zij gedood konden worden door de blanke Mississippi politie. Veel Freedom Riders werden in de gevangenissen opgesloten, zij werden aan handen en voeten geketend naar de gevangenis gebracht

Anderen werden afgeranseld en vermoord. Zwart en wit, deze jongeren reden de bussen zonder acht te slaan op wie de katalysator was, deze jongeren waren zonder vrees in het aangezicht van de dood en gevangenisstraffen.

De American Indian Movement kreeg de kogels van het US leger te verduren bij de bezetting van Wounded Knee.

Zij hielden stand op de trappen van de BIA gebouw in Washington.

Maar hun zekerheden bleven hetzelfde, of de televisie camera’s er waren of niet.