Bij de eerste doorbraken van de N-VA onder Bart De Wever waren er zelfs ter linkerzijde stemmen die stelden dat op die manier Dewinter tenminste gestopt was. Wij waarschuwden en verwezen toen al naar het Franse voorbeeld waar hetzelfde gezegd werd van Sarkozy die een groot aantal kiezers van het Front National naar zich toe trok, maar ondertussen racisme enkel meer aanvaardbaar maakte en zelf faalde om de situatie van de meerderheid van de bevolking te verbeteren waardoor het FN nadien des te sterker kon terugkeren. Jammer genoeg zien we dit vandaag ook met de terugkeer van het Vlaams Belang, een terugkeer die beperkt is tot de peilingen. Op straat kan extreemrechts geen grotere steun mobiliseren.

De peiling van VTM toont een sterke groei van het Vlaams Belang dat met 13,9% de derde partij van Vlaanderen zou worden na N-VA dat fors verliest en SP.a. De regering verliest zijn meerderheid volgens deze peiling, alle coalitiepartners verliezen tegenover de verkiezingen van 2014. Langs Franstalige kant is de linkse PTB (PVDA) de grote winnaar met ondertussen 13,5% in de peiling waardoor het de derde partij zou worden.

Algemeen wordt aangenomen dat veel ontevreden N-VA-kiezers terugkeren naar het Vlaams Belang. Samen halen beide partijen in deze peiling net evenveel als bij de verkiezingen van 2014, alleen zijn de onderlinge verhoudingen sterk gewijzigd. Diegenen die dachten dat ‘aanvaardbaar rechts’ een antwoord zou bieden op extreemrechts worden van antwoord gediend. Het ‘pamperen’ van racisme door de N-VA – in een poging om het Vlaams Belang electoraal de baas te blijven – maakt racisme en extreemrechts aanvaardbaar.

Meer nog, het zorgt ervoor dat het Vlaams Belang zich probleemloos harder kan opstellen. Zoals Dewinter enkele maanden geleden in Humo zei: “Ik hoor politici voorstellen doen waar wij destijds voor veroordeeld zijn, dingen die verder gaan dan ons 70 puntenplan.” En nog: “De traditionele partijen rijden nu al met 120 per uur, en dan mogen wij toch een versnelling hoger schakelen en naar 150, 160 gaan?” De ranzigheid van de retoriek van het Vlaams Belang neemt opnieuw toe, met Filip Dewinter als natuurlijke uitdrukking daarvan in een nieuwe glansrol.

Er werd geprobeerd om dit te vertalen in straatacties met in de eerste helft van dit jaar een opmerkelijke toena