Het is voorbij! De NAIS- ploeg probeert de draad weer terug op te pakken. Het was hard werken, en met hard bedoelen we echt wel hard!

Vooral omdat de ons toegewezen tent (kleiner dan voorzien) een beetje raar opgesteld stond. De ingang van de tent werd niet opgemerkt, wij stonden als het ware met onze rug naar het publiek.

Daarom hebben we vlug een paar vlaggen aan de zijkant opgehangen en zelf zijn we, naast onze tent midden in het binnenstromende volk gaan staan om onze flyers uit te delen en om aandacht te ‘roepen’ voor solidariteit voor Leonard Peltier, Native Amerikaanse politiek gevangene die reeds 41 jaar in een Amerikaanse gevangenis zit.

Twee dagen lang hebben we het verhaal verteld vanaf het begin, en dat was in de jaren 1970, de bezetting van Wounded Knee- de vuile oorlog van het FBI en de regering tegen American Indian Movement, Black Panthers, mensen en burgerrechtenbewegingen.

De films, die zowat het hele verhaal en meer vertelden konden niet gezien worden vanwege de té kleine tent.

Wanneer er vier à vijf mensen aan het tafeltje stonden voor de petitielijsten was de tent al ‘krobbedevol’ (Nederlands: kropvol).

Mensen moesten buiten wachten, en daar niemand graag wacht zijn er veel verder getrokken zonder te ondertekenen.

Hoe dan ook, ondanks dat onze trouwe vrienden heel hard hebben moeten zoeken om ons te vinden en ondanks dat we niet zo goed gezien werden hebben we toch een dik pak handtekeningen verzameld en aardig wat “Clemency Now” Tee shirts verkocht.

Wat ons ook een beetje verbaasde was de interesse voor de actie Vrouwen tegen Fascism