AMERICAN INDIAN MOVEMENT (AIM)

Zomer 1968

 Tweehonderd Amerikaanse Indianen kwamen bijeen om de problemen waar zij toen dagelijks mee kampten te bespreken.

Deze problemen waren onder andere:

- Politiegeweld tegen Indianen

- Hoge werkloosheidcijfers

- en het beleid dat de federale regering voerde ten opzichte van de Indianen.

 Tijdens deze meeting werd het de aanwezigen duidelijk dat men niets zou kunnen bereiken zonder zich te organiseren.

Leiders zoals Dennis Banks en Clyde Bellecour, om er maar enkele te noemen stonden op!

Foto: Dennis Banks en Clyde Bellecourt

Toen kon men nog niet vermoeden welke belangrijke rol het AIM zou spelen in de toekomst van de Amerikaanse Indianen.

Door hun acties werd de aandacht van de hele wereld getrokken op de strijd die de Indianen dagelijks moesten leveren.

Door de bezetting van het eiland Alcatraz, van de Trail of Broken Treaties tot aan het grote conflict over de Black Hills. (Sioux treaty 1868, Fort Laramie)

WOUNDED KNEE II (DE BEZETTING)

27 FEBRUARI

DUUR: 71 DAGEN

Dit conflict begon met het verzet tegen de onrechtvaardige behandelingen door de regering en eindigde in een gewapende strijd met het US leger.

Corruptie binnen het BIA (Bureau voor Indiaanse zaken) en de tribale raad was op een hoogtepunt gekomen en volledig uit de hand gelopen.

Uit pure onmacht en wanhoop riepen de Lakota Elders de hulp van het AIM in.

In deze periode bereikte de meer dan honderd jaren van raciale spanningen en corruptie van de overheid het kookpunt.

Op die winterse dag in 1973 trok een grote groep Amerikaanse indianen naar Wounded Knee en bezetten de plaats in naam van het Lakota volk.

Voor het eerst sinds jaren regeerden zij zichzelf, vrij van de inmenging van de overheid en volgens hun traditionele cultuur.

Maar tijdens de volgende bezettingsmaanden groeide ook de onrust bij het Oglala volk.

Er kwam een breuk tussen de traditionele Lakota en de aanhangers van de regering.

Het traditionele volk wilde meer onafhankelijkheid en eiste van de federale regering dat het Sioux verdrag uit 1869, dat nog steeds geldig was en is, gerespecteerd zou worden.

Volgens dat verdrag horen de Black Hills nog steeds toe aan het Sioux volk.

De Indiaanse aanhangers van de regering daarentegen, wilden het kapitalistische en individualistische “blanke pad” volgen.

Een ander zwaar discussiepunt ging over de ontginning van de mijnen.

De chemicaliën die daarbij gebruikt werden vergiftigden het water en het land.

Mensen werden ziek en baby’s werden met afwijkingen geboren.

De tribale raad en zijn aanhangers moedigden de ontginningen en de verkoop van de Black Hills aan.

Het was reeds lang duidelijk dat de tribale raad niets méér was dan poppen die aan de touwtjes van het BIA (Bureau voor Indiaanse Zaken) bengelden.

De kwestie van de sacrale Black Hills, samen met een hoop andere issues dreef een wig tussen het Lakota volk.

 

Gewelddadige confrontaties tussen de traditionele Lakota en de GOON’s (zogenaamde Guardian’s Of the Oglala Nation) werden dagelijkse kost.

De jonge AIM krijgers, idealistisch en strijdbaar kwamen als een frisse wind tot het Lakota volk en hun ideeën vonden al vlug weerklank.

Toen AIM de controle over Wounded Knee genomen had waren er leden van 75 verschillende Indiaanse stammen aanwezig, en méér supporters kwamen dagelijks toegestroomd uit alle hoeken van het land.

Toen greep het leger en de door het FBI bewapende GOON’s in.

Zij omsingelden de site en sloten alle wegen die naar Wounded Knee leiden af.

Maar ondanks dat zijn er toch nog veel activisten in geslaagd de site te bereiken.

 

De eisen van de bezetters werden bekendgemaakt:

Zij eisten:

- Een degelijk onderzoek naar het misbruik van de tribale fondsen;

- een onderzoek naar het geweld en agressie van de Goon’s tegen Indianen die durfden kritiek te uiten tegen de tribale overheid;

- een grondig onderzoek naar de manier waarop de BIA de zaken van de Oglala Sioux behartigde;

- een onderzoek naar de 371 verdragen gesloten tussen de Native volken en de federale overheid die allemaal verbroken werden door de US.

 

De krijgers die Wounded Knee bezet hielden bleven standvastig aan hun eisen en weigerden zich over te geven tot deze werden ingewilligd.

De overheid reageerde hierop met alle elektrische leidingen die Wounded Knee van energie voorzagen af te snijden.

Voor de rest van de winter moesten de bezetters leven met een minimum aan voedsel en zonder het minste comfort terwijl ze de gewapende agressie van het federale leger en de GOON’s het hoofd moesten bieden.

Dagelijks werd er over en weer geschoten, maar trouw aan hun woord weigerden ze de strijd op te geven.

 

Tijdens de bezetting leefden zij volledig volgens de traditionele manier.

Er werd een geboorte en een huwelijk gevierd.

Zij beweenden en begroeven twee dode krijgers.

AIM -ster Buddy Lamont werd getroffen door een kogel uit een M16 en is doodgebloed bij gebrek aan medische zorgen.

Aim-ster Frank Clearwater werd gedood door zwaar machinevuur van het leger.

Twaalf andere AiM-sters werden door de GOON’s onderschept bij hun poging om voorraden binnen te smokkelen.

Zij verdwenen en nooit werd er nog iets van hen gehoord.

Later onderzoek naar hen heeft niets opgeleverd.

 

Wounded knee was voor een korte periode in 1973 een grote overwinning van het Oglala volk en alle andere Indianen.

Voor even waren zij terug VRIJE INDIANEN!

 

Na 71 dagen kwam de bezetting ten einde toen de leger en de FBI met geweld 1200 indianen gevangen nam.

Het einde van de bezetting luidde het begin van het Schrikbewind in, (Reign of Terror) , uitgevoerd door de BIA en het FBI.

Tijdens de drie volgende jaren werden

64 AIMsters vermoord .

300 werden afgeranseld en opgejaagd.

562 werden zonder bewijzen in de gevangenissen opgesloten.

Het was een zware prijs die moest betaald worden om 71 dagen als een vrij volk te leven op het land hunner voorvaderen.

HET SCHRIKBEWIND – REIGN OF TERROR

(Uit Dossier Leonard Peltier – een NAIS-uitgave)

Gedurende drie jaar na de bezetting van Wounded Knee 1973 oefende het FBI een waar schrikbewind uit.

AIM leiders en hun aanhangers werden intensief geschaduwd, herhaalde arrestaties werden zonder reden uitgevoerd en pesterijen waren dagelijkse kost.

Het FBI werkte nauw samen met Dick Wilson, een lid van de tribale raad.

De machtsgeile en corrupte Wilson oefende, samen met zijn vigilantes, de “Guardians of the Oglala Nation “ (GOONs) met plezier het vuile werk van het FBI uit.

 

Tijdens diezelfde periode voerde Cointelpro (*) een regelrechte oorlog tegen de American Indian Movement (AIM) compleet met doodseskaders, verdwijningen en moorden.

Vergelijkbaar met de praktijken in landen zoals El Salvador en Guatemala.

Tijdens dit schrikbewind werden 64 lokale Indianen vermoord en 350 werden, niet dodelijke maar ernstige lichamelijke schade toegebracht.

Zo goed als alle slachtoffers waren aanhangers van het AIM of van hun bondgenoten, de traditionele stamleden.

Het FBI was bevoegd om de misdaden te onderzoeken, maar nooit werd er een moordzaak grondig onderzocht of opgelost.

Het FBI deed ook geen moeite om het geweld in te tomen dat hun bondgenoten, de GOONs ten toon spreidden.

Tegen die tijd liep de spanning langs alle kanten hoog op en het zaad voor het “Incident at Oglala” op 26 juni 1975, ontkiemde.

(*) COINTELPRO: Een let