* DOOD VAN SITTING BULL op 15 december 1890

126 jaar geleden

Door A.Holemans: De Nais Gazet

Na de slag van de Little Bighorn (25 juni 1876) hebben her en der nog enkele kleine schermutselingen plaatsgevonden waar een einde aan kwam op die fatale , bitterkoude ochtend van 29 december 1890 bij Wounded Knee.

Daarna werden de indianen naar de reservaten verdreven. De ziel van de Amerikaanse indiaan werd door de US regering verpletterd.

Zij waren niet langer vrij en onafhankelijk.

Nu werden ze gedwongen om te leven van de barmhartigheid van de “blanke vader”, zij kregen weinig en slecht voedsel, moesten afgedankte ‘blanke’ kledij’ dragen en kregen een schamel dak boven hun hoofden.

“ Wij willen op onze eigen manier leven. Wij kosten de regering niets. Al wat we wensten was in vrede te kunnen leven en met rust gelaten worden. Maar men stuurde soldaten naar ons, in het hart van de winter en zij vernielden onze dorpen. Zij zeggen dat wij hen afgeslacht hebben, maar dat is wat zij met ons gedaan hebben. Wij hebben ons verdedigd en gevochten tot de laatste man.”

Crazy Horse

Na de veldslag moesten Sitting Bull en volgelingen uitwijken naar Canada.

Na jaren van honger en ontberingen besloot hij, nadat de regering hem amnestie beloofd had, in 1881 terug te keren naar de USA .

Zodra hij over de grens kwam werd hij meteen gearresteerd.

Twee jaar lang hield men hem gevangen in Fort Randall in Zuid Dakota.

Na zijn vrijlating trok hij zich terug in het Standing Rock reservaat, Zuid Dakota.

In 1885 kreeg Sitting Bull van de regering de toelating om mee rond te trekken met Buffalo Bill’s Wild West Show.

Men hoopte dat zijn afwezigheid in het reservaat de Sioux minder weerspannig zou maken.

Na een tijdje liet hij het circus en Buffalo Bill voor wat ze waren en keerde hij terug naar zijn volk in het reservaat.

Daar maakte hij meteen kennis met de Ghost Dance -beweging die tijdens zijn afwezigheid ontstaan was.

Daar hij zag hoe de Ghost Dance de mensen terug hoop gaf om hun land terug te winnen om vreedzaam te kunnen leven ver weg van de reservaten, kon hij niet anders dan dit aan te moedigen.

 

Wovoka en de Ghost Dance

Wovoka, een Paiute indiaan, werd geboren rond 1856. Hij was de zoon van Tavibo, een medicijnman en visionair. Na de dood van zijn vader werd hij geadopteerd door ene David Wilson, een zeer christelijke blanke boer. Wovoka nam toen de naam JACK aan.

 

In 1887 beweerde Wovoka dat de ‘God van de Christenen’ in een droom aan hem verschenen was. God zou hem gezegd hebben dat hij terug naar zijn eigen volk moest gaan en hen zeggen dat zij:” hun naasten moeten beminnen, in vrede moesten leven met het blanke volk, hard moesten werken en niet mochten stelen en bedriegen.”

Daarop zou God hem een dans gegeven hebben die vijf dagen lang moest duren.

De Paiute voerden de dans, die bekend werd als de Ghost Dance (de dans der geesten) gewillig uit.

Mannen, zowel als de vrouwen moesten elkaar bij de hand houden en in een kring, traag schuifelend ro